Rasiści w mięsnym

Nie jest łatwo być humanistą - zwłaszcza gdy jednocześnie jest się zwierzęciem wszystkożernym. Ogólnie można bez trudu zauważyć, że światem nie rządzą brokatowe reguły z filmów disneyowskich i że zjadanie innych jest chyba najstarszym z pomysłów, na jaki można było wpaść ku własnemu pożytkowi; niemniej nic nie jest czarno-białe i świat homo zmienia się produkując nowe problemy natury etycznej. Na przykład: czy zwierzę to bardziej jedzenie, czy raczej całkiem osoba. 

Zaczęło się od tego, że społeczność, w której zwierzęta hodowane są przemysłowo, cierpi raczej na przesyt żywności niż jej niedosyt. W związku z powyższym jedzenie mięsa nie jest czymś, bez czego nie można się obejść, a zwierzęta roślinożerne, choć w każdym ekosystemie są zjadane bez jednego "sorry", mają życie nie tylko krótkie, ale i niespecjalnie godne pozazdroszczenia, przynajmniej z punktu widzenia własnych naturalnych zwyczajów egzystencjalnych. Zapewne czym innym jest tradycyjny model hodowlany, w którym zwierzątko doglądane na własny użytek hodowcy może sobie - przed aktem przerobu na wartościowe białko - dłubać raciczką w błocie, dziobać dżdżownice, grzać się w słońcu, obserwować latające chrząszcze, chodzić tu i tam czy co tam jeszcze zwierzątka lubią robić, a czym innym - gdy pozyskiwane jest przez konsumenta jako paczka w markecie i właściwie od urodzenia jak paczka traktowane. Poza tym przemysł produkuje nadmiary i wielu osobom nie podoba się też to, że zwierzęta są mordowane a potem wyrzucane na śmietnik - chociaż osobiście myślę, że gdy już taka krowa zostanie zaszlachtowana, oskórowana i podzielona na porcje, to jest jej doskonale bez różnicy czy będzie zjedzona, częściowo zjedzona, wyrzucona, czy opłakana i pochowana z honorami. Ale ze współczucia ludzi dla zwierząt bierze się jeszcze jeden absurd: ewidentnego rasizmu, który zresztą wszystkim pasuje.

Na przykład: ostatnio w kopenhaskim zoo ubito żyrafę i nakarmiono nią lwy, z czego zrobiono pokaz dla publiczności, w tym gości mocno nieletnich (w rzeczy samej to kontrowersyjny pomysł). Żyrafa zaczęła być traktowana przez opinię społeczną niemal jak więzień polityczny. Pod petycjami "Odczepcie się od żyrafy, wy mordercy bez sumienia" zbierano krocie podpisów, inne ogrody zoologiczne deklarowały, że właśnie mają miejsce w boksie dla akurat takiej żyrafy, DOKŁADNIE takiej, licznie zgłaszały się też osoby prywatne oferujące grubą kasę w ramach kaucji za skazaną żyrafę. Ludzie zarządzający w duńskim zoo pozostali jednak niewzruszeni i teraz wszyscy ich nienawidzą.

W prasie regularnie czytam ogłoszenia zaczynające się od słowa "Ratujmy...", są to ogłoszenia fundacji wykupujących od rzezi konie oraz - od jakiegoś czasu - również inne koniowate (ale koniokształtność jest podstawą żeby być w ogóle branym pod uwagę jako kandydat do wpisania na ową listę Schindlera). Ogłoszenia zawierają łzawe historie o tym, jak to klacz Diana, osioł Franek czy ogier Herkules wiernie służyły swojemu właścicielowi (...) czas mijał (...) ale stały się niepotrzebne (...) i zamiast godnej emerytury (...) idą na rzeź i żeby temu zapobiec trzeba szybko uzbierać [kwota w PLN]. Wówczas zwierzę, które miało szczęście urodzić się koniowatym, zostanie wykupione i wysłane do specjalnego ośrodka końskiej spokojnej starości.

Wyobraźcie sobie teraz, że ktoś poświęca tyle czasu, wysiłku i pieniędzy żeby uratować jakąś świnię albo krowę. No way. A wszystko chyba przez to, że nikt nie ma okazji przywiązać się osobiście do świni czy krowy (konie wykorzystywane są w jeździectwie, więc wiele osób je lubi, bo widzi, że potrafią być miłe) i tym samym nie są one traktowane jak zwierzęta urocze, chociaż obiektywnie mogą takie być

 To specjalny gatunek puszystej krowy.

Żeby uzyskać efekt jak na zdjęciu potrzebne są jednak

długie godziny kąpania krowy w specjalnym szamponie,

suszenia i szczotkowania

A świat jest brutalny i jeśli nie jesteś uroczy to nie masz co liczyć na miłe traktowanie, nie będziesz też mieć żadnego ładnego imienia tylko numer.

Jakiś czas temu surfowałam po kanałach telewizyjnych z powodu ataku bezsenności. Natrafiłam na kanał KUCHNIA TV i program, w którym postanowiono pokazać, jak przyrządza się pyszny boczek - od podstaw. Dosłownie. Jednym słowem zaczęli od żywej świni i jej drogi na drugą stronę tęczowego mostu.

"Umieranie nigdy nie jest przyjemne, ale teraz przekonacie się, że nie wygląda to tak znowu okropnie w naszej Przyjaznej Rzeźni" - powiedział pan oprawca do ekipy telewizyjnej, która zgromadziła się, żeby popatrzeć i wyrobić sobie opinię na tak lub na nie. Pan wszedł do specjalnego boksu z jedną świnią, która miała chyba nawet jakieś imię w stylu Ferdynand, oraz wyglądała jakby mówiła "O, cześć, co dzisiaj robimy?". Potem przyłożył jej do głowy dwie elektrody, poderżnął jej gardło fachowym cięciem, powiesił za raciczki i z promiennym uśmiechem powiedział "Voila! no i jak?" do ekipy, która w tym czasie zmieniła kolor na różne odcienie zielonego. "Yyy, tak" - jęknęli filmowcy, podczas gdy w tle kołysał się ociekający posoką korpus Ferdynanda  - "faktycznie, mogło być gorzej".

Myślę, że gdyby każdy miał zjeść mięso dopiero wtedy, gdy je sobie sam pozyska, wegetarian byłoby znacznie więcej.